سلام،
باتوجه به اینکه دیدم موضوع گفتگو این دو هوادار قدیمی و استقلالی خیلی مهم به نظر می رسد،پیش خودم گفتم بهترین زمان برای پرداختن به یک موضوع مهم که دلیل دو دستگی و یا چند دسنگی هایی بین هواداران نیز شده،لذا برای اولین بار در وبلاگ شخصی امیر خادم با نام اصلی و کاربری خودم به موضوعی بپردازم.
بعضی از هواداران همانند امیر خادم معتقد هستند که بازیکنان و مربیان در استقلال وسیله هستند،برای رسیدن یه آرمان های بزرگ و مورد علاقه هواداران و نباید برای رسیدن به رویاهای تماشاگران به شخص یا اشخاصی التماس کرد و برای کمک کردن و رسیدن خواسته های هواداران از آنها خواهش کرد.
از طرفی یکی از کاربران سایت آبیدلان معتقد است باید به احساسات پاک هوادارانی که از رفتن بازیکنان محبوبشان از تیم ناراحت می شوند و اشک می ریزند،احترام گذاشت و بخاطر دل آنها هم که شده نباید اجازه جدا شدن آنها را با هر وسیله و کاری که باید برای ماندن آنها میسر میشود؛ را داد.
اینکه همه ما هواداران بنا بر دلایل مختلف طرفدار یک تیم واحد به نام استقلال شده ایم،تردیدی وجود ندارد.اما به نظر بنده اصول و مکتب بزرگ باشگاه ریشه داری همچون استقلال نباید بخاطر از دست دادن بازیکنانی همچون دهنوی و... بر هم بخورد و یا بخاطر از دست دادن بازیکنانی که هنوز در اختیار نگرفتیم زانوی غم بغل کنیم و نا امید از همه چیز از آینده ای ناکام دست به تحرکات و فضا سازی های مسمومی بزنیم که دودش بیشتر از هر کسی به چشم خودمان برود.
باید یک نکته را یادآوری کنم که بنده از طرفداران سرسخت ناصر حجازی فقید هستم و اصلا هر کاری میکنم نمی توانم با رفتارهای عجیب و غریب امیر قلعه نویی کنار بیایم و یکی از اختلافات بزرگ من با دوست خوبم امیر خادم در همین موضوع می باشد و شاید بنده بر خلاف صحبتها و اظهار نظرهای که می کنم در این یک مورد تعصبات کورکورانه دوران نوجوانی را با خود به دنبال داشته باشم.
اما منطق هواداری در ایران و فوتبال آریایی می گوید؛باید در زمان نتیجه گیری از احساسات پاک خود صحبت کنیم و آنها را به عرضه بگذاریم!
وقتی حقیری همچون من از ریشه و بنیاد با شکل گرفتن این تیم مشکل دارم و دارای اختلافات نظر و تضاد در عقاید بسیاری با بعضی از هواداران می باشم،در مورد تیم فعلی و نحو شکل گیری آن اظهار نظر نمی کنم،پس نباید هر هواداری با هر گونه دلیل نسبت به علاقه مندی به تیمش،هنوز آغازی شروع نشده؛در مورد پایانش صحبت کند و نتیجه گیری خودش را هم به دیگران القا نماید.
صبر واژه بسیار جالب و قابل هضمی حتی برای مخالفان امیر قلعه نویی(همچون بنده )می باشد.باید به هر شخصی ابتدا اعتماد کرد و بعد اگر اطمینانی بوجود آمد،تا انتهای کار با وی دست یا علی داد.آنوقت باید تا حصول نتیجه نهایی و در مورد عملکرد و نتیجه به دست آمده، بابت اعتمادی که صورت گرفته بحث کرد و به قضاوت نشست.
محمد طاهر افشار
نظرات شما عزیزان:
|
برای قضاوت کردن خیلی زود است
نويسنده: 
